Ik sta aardappelen te schillen, zet een komkommer in het zuur en ben even terug in Friesland tijdens een van mijn jaarlijkse logeerpartijen. Ik denk aan een oude tante, de tante van mijn moeder om precies te zijn. Zo’n tante met een rechte rug, een stoere blik en een grote knot met een vlecht erom heen: een fier mens.
Ik zie haar nog lopen en fietsen: rechtop in de Friese wind, een vrouw als een vesting: je kon er altijd op bouwen. Op een morgen was de knot er nog niet toen ik in de keuken kwam en zag voor het eerst de kwetsbaarheid. Jonger en toegankelijker leek ze. Ik zou haar nog wel eens willen zien in die kwetsbaarheid.